Dressuur in NZ en de Tongariro Crossing.
10 februari 2016 - Kakahi, Nieuw-Zeeland
Hey!
Zo wat een omschakeling van temperatuur! Van ongeveer 16 graden met frisse wind op het zuider eiland naar een dikke 30 graden nu! En geen zuchtje wind ook vannacht, pfff! Even niet meer gewend aan dit warme weer. Haha!
Vandaag een stukje naar boven rijden via de westkust. Daarbij kom ik langs Foxton, waar een Nederlandse molen staat en er Nederlands eten verkocht word. Jammie!!!
Dus lekker beschuit en vlokken en stroopwafels en dropjes. Dat is echt genieten dan weer ;-)
Daarna verder gegaan naar Palmerston North. Hier een camping opgezocht en nog even van de zon genoten.
De volgende dag even een rondje door het centrum gedaan en bij de bieb nog even van de wifi gebruik maken. En wat ben ik blij dat ik dat heb gegaan! Bij toeval zat er naast mij een vrouw de krant te lezen. En zag ik een stukje erin staan over het dressuurteam van NZ. Bleek dat het kampioenschap van NZ echt om de hoek hier wordt gereden!! Nou dat kan ik niet missen natuurlijk!
Nu zijn er hier in de omgeving ook heel veel wandelingen, dus ook met dit mooie weer een wandeling gemaakt. Eigenlijk best fijn want dan heb je nog wat schaduw ook ;-)
Een leuke wandeling bij Ashurst van zo'n 2,5 uur. Daarna naar Feilding gegaan, daar wordt het kampioenschap gereden dus opzoek naar een camping. Echt een mega gedateerde camping gevonden, maarja het is alleen even slapen en morgen ochtend al vroeg weer weg.
Op de donderdag dus heel weinig gedaan behalve paarden kijken, echt geen straf voor mij! De wedstrijd begon om 8:30 uur dus lekker bij de inrijbaan gaan staan waarvan ik ook op 3 ringen kon kijken. Zo kon ik een beetje beide in de gaten houden. Wat mij al heel snel opviel is het verschil in kwaliteit van de paarden hier in NZ en in Nederland. Na een beetje navraag blijkt dat de paarden die ik er uit vind springen vaak van Duitse of Nederlandse afkomst te zijn. Dat is toch wel weer grappig natuurlijk!
Na het ochtend programma (Prix st George, Young Riders, Inter A en jonge paarden 4,5 en 6 jaar) was er een korte pauze. Dus even wat eten. Daarna weer bij het inrijden gaan kijken voor de Grand Prix. Ook alle proeven gekeken en ik schrok toch wel een beetje van het niveau hoor! Niemand boven de 68%. Maar toch heb een hele leuke dag gehad! Had niet kunnen bedenken dat ik dit zou meemaken aan de andere kant van de wereld!!
(Eigenlijk vind ik het jammer om morgen weg te gaan, maar vind 3 dagen dressuur kijken hier iets minder leuk dan thuis. En ik moet het weer in de gaten houden voor de Tongariro Crossing...)
Ik ga zeker het NZ team proberen te volgen tot aan Rio. Ben heel benieuwd!
Na afloop ben ik doorgereden naar Wanganui. Daar op de camping een Nederlands gezin ontmoet dus even gezellig gekletst en tips gegeven voor het zuider eiland.
De volgende ochtend hebben we samen ontbeten, erg gezellig! Daarna ieder weer zijn eigen weg, hun naar de boot naar het zuiden en ik een stukje naar het noorden.
Via de Whanganui River Road naar Ohakune gereden. Een stuk van ongeveer 120 km maar wel dik 3 uur slingerend over een smalle weg, maar daar hou ik van!
Ik ben nog een hele wereldreis aan het maken geweest ondertussen, want ik kwam door Athene, Londen en Jeruzalem. Best grappig natuurlijk!
In Ohakune heb ik eerst nog een wandeling gemaakt naar de Waitonga Falls. Alleen bleek die een beetje minder groot als normaal, het was hier al een paar weken erg droog en warm blijkbaar dus weinig waterval over nu.
Maar daar kwam verandering in.....
Na de wandeling ben ik naar een camping gegaan en ik stond nog maar net en het begon te miezeren. Nou die miezer werd een flinke regenbui en ook de hele nacht bleef het spetteren.
Als dat nu maar niet mijn plannen in de war gaat schoppen!
Op zaterdag ben ik eerst naar de I-site gegaan. Even overleggen wat de verwachtingen voor het weer waren. Vrij belangrijk puntje nu namelijk! Wil de Tongariro Crossing graag doen met mooi weer!
Gelukkig zeiden ze daar ook dat ik beter de zondag kon gaan lopen. Dus laatste boodschappen gedaan en gelijk door naar Whakapapa Village. Hier is een prima camping waarvan ook een bus vertrekt naar het startpunt van de wandeling en vanaf het eindpunt weer terug naar de camping. Alleen deze camping is heel snel vol! Dus toen ik om 12:30 uur aankwam, wat toch echt wel vroeg is, had ik nog keuze uit 3 plekken! Net op tijd dus gelukkig!
Camper geparkeerd en gegeten en toen nog een korte wandeling gaan maken. Het weer was nog steeds beetje dubieus, soms wat spetters maar wel warm.
Daarna gegeten en vroeg naar bed, de wekker gaat om 5:45 uur!
Als ik wakker word van mijn wekker denk ik eerst dit klopt niet, het is nog donker buiten.....maar gelijk schiet er door mijn hoofd, maar buiten kijken wat voor weer het is!
Gelukkig is het prachtig helder, dat wordt hopelijk een heerlijke dag!!
Snel wat eten en aankleden. Tas inpakken met de laatste spullen en op naar de bus.
In de bus moet iedereen zijn gegeven noteren op een lijst. Als je namelijk niet in de bus terug zit om uiterlijk 17:30 uur dan gaan ze je zoeken. Niet leuk voor hun, maar wel een fijn idee. Ook krijgt iedereen een kaart mee met telefoonnummers voor nood. Dan krijgen we als laatste nog een waarschuwing mee. Het gaat druk worden op de route en er zijn veel mensen slecht voorbereid, pas op waar je loopt en eet en drink voldoende. En verder geniet van de tocht!
Om 7:30 uur is het dan zo ver, ik sta aan het begin van een lange route dwars over de bergen heen. Heerlijk vooruitzicht!
Al binnen een paar minuten lopen er 2 Nederlanders achter me. Heerlijk looptempo blijk ik weer te hebben, want niet veel later volgen ook nog 2 Engelse en een Fransman. Met dit groepje heb ik de eerste 1,5 uur omhoog gelopen naar de South Crater. Een klim van zo'n 550 meter waar 2 tot 2,5 uur voor staat. Dat ging dus lekker vlot! En dan sta je dus naast Mt Doom uit The Lord Of The Ring!! En dan komt er toch even een twijfel moment.....ga je de berg op ondanks dat het best een beetje gevaarlijk is of loop je door.....
Eerst maar een broodje eten en wat drinken en een paar minuten nadenken....
De andere Nederlanders lopen door.....ik besluit en poging te wagen om wel de berg op te klimmen. Vind ik het niks ga ik weer naar beneden ;-)
Vlak achter mij beginnen ook 3 Engelse heren aan de tocht en we besluiten samen te gaan om op elkaar te letten. Wel een fijn idee!
Het eerste gedeelte is nog makkelijk. Wat rotsen waar je gemakkelijk tussen een overheen kunt klimmen. Dan begint het midden stuk. Dit is ongeveer 35 graden en bestaat uit grote rotsen en een soort grind waardoor het klimmen erg zwaar is. Ook wel bekend als 1 stap omhoog, 2 stappen terug....jammer genoeg vlak voor het laatste stuk naar de top ben ik ook op een verkeerde steen gaan staan. En ben een meter naar beneden geleden, gelukkig kon ik snel stoppen maar wel mijn arm open geschaafd en plekjes op mijn handen (lang leven het leren snowboarden en dus hard je schoenen in de berg schoppen)
Verder even een schrik momentje natuurlijk bij alle mensen om mee heen en bij mezelf ook. Afkloppen en verder klimmen, ik ben er nu toch bijna!
Het laatste stukje naar de top is nog steiler. Maar makkelijker te klimmen gelukkig.
En dan sta je op bijna 2300 meter hoogte met een prachtig uitzicht!!! (klim van ongeveer 600 meter)
Dit was de hele klim zeker waard!!!
Genieten van wat eten en drinken en dan zien we de wolken in ene opkomen. Tijd om naar beneden te gaan dus.
De route naar beneden kan ik het best omschrijven als een soort rennen/glijden/skiën zonder ski's....en je schoenen.....die zitten echt vol met zand en stenen als je beneden bent!
Terug naar beneden gaat iedereen wel een paar keer op zijn kont, haha! Zand overal ondertussen!
Beneden aangekomen eerst de schoenen legen en weer wat eten en drinken.
Ondertussen is het al bijna 12 uur namelijk. Eindelijk eens een tijd die redelijk klopt kwa voorspelling (2,5 tot 3 uur).
Als we naar boven kijken zien we top verdwijnen in de wolken. Hopelijk komt iedereen heelhuids beneden die zich nu nog op de berg bevind!
Dan gaan we onderweg naar Mt Tongariro. Eerst een klein stukje vlak door de krater heen maar dan weer omhoog, pff spieren doen toch best een beetje pijn.
Vanaf de Red Crater heb je prachtig uitzicht ook over de Emerald Lakes. Maar dan moet je weer naar beneden.....voor mij geen probleem, heb ik net geoefend op de andere berg.....maar voor heel veel mensen een behoorlijk groot probleem! Huilende mensen die niet meer willen, mensen die vallen en bloeden daarna.....en het was maar een klein stukje met grind (100 meter). Ben ik blij dat ik nu zo naar beneden kon!
Daarna nog 1 laatste 'klim'/heuvel naar het blauwe meer. Vanaf daar is het alleen nog maar naar beneden (1000 meter). Maar die weg naar beneden duurt wel even, namelijk 2,5 uur! En dan begin je toch wel een beetje je knieën te voelen hoor ;-)
De Engelse heren 'moesten' hun bus halen en gingen bijna rennen naar beneden. Nou dat vinden mijn knieën zeker weten niet fijn, dus ik wandel lekker mijn eigen tempo.
En daar had ik gezelschap van een Nederlandse jongen bij. Heerlijk gekletst over het reizen, hij is net begonnen en blijft ook 3 maanden. En dropjes gegeten onderweg!
Om 15:30 uur precies was ik weer beneden, een prachtige tocht met gelukkig prachtig weer voor mij!
De bus bracht me om 16 uur weer terug naar de camping waar ik heb genoten van een hele lange douche om al het vuil van me af te boenen ;-)
Daarna een flinke bak met yoghurt en fruit en nog even proberen om een filmpje door te sturen naar thuis. Benjamin is al weer 3 jaar geworden vandaag!
En dan lekker slapen, heerlijk!
Groetjes Marije
Zo wat een omschakeling van temperatuur! Van ongeveer 16 graden met frisse wind op het zuider eiland naar een dikke 30 graden nu! En geen zuchtje wind ook vannacht, pfff! Even niet meer gewend aan dit warme weer. Haha!
Vandaag een stukje naar boven rijden via de westkust. Daarbij kom ik langs Foxton, waar een Nederlandse molen staat en er Nederlands eten verkocht word. Jammie!!!
Dus lekker beschuit en vlokken en stroopwafels en dropjes. Dat is echt genieten dan weer ;-)
Daarna verder gegaan naar Palmerston North. Hier een camping opgezocht en nog even van de zon genoten.
De volgende dag even een rondje door het centrum gedaan en bij de bieb nog even van de wifi gebruik maken. En wat ben ik blij dat ik dat heb gegaan! Bij toeval zat er naast mij een vrouw de krant te lezen. En zag ik een stukje erin staan over het dressuurteam van NZ. Bleek dat het kampioenschap van NZ echt om de hoek hier wordt gereden!! Nou dat kan ik niet missen natuurlijk!
Nu zijn er hier in de omgeving ook heel veel wandelingen, dus ook met dit mooie weer een wandeling gemaakt. Eigenlijk best fijn want dan heb je nog wat schaduw ook ;-)
Een leuke wandeling bij Ashurst van zo'n 2,5 uur. Daarna naar Feilding gegaan, daar wordt het kampioenschap gereden dus opzoek naar een camping. Echt een mega gedateerde camping gevonden, maarja het is alleen even slapen en morgen ochtend al vroeg weer weg.
Op de donderdag dus heel weinig gedaan behalve paarden kijken, echt geen straf voor mij! De wedstrijd begon om 8:30 uur dus lekker bij de inrijbaan gaan staan waarvan ik ook op 3 ringen kon kijken. Zo kon ik een beetje beide in de gaten houden. Wat mij al heel snel opviel is het verschil in kwaliteit van de paarden hier in NZ en in Nederland. Na een beetje navraag blijkt dat de paarden die ik er uit vind springen vaak van Duitse of Nederlandse afkomst te zijn. Dat is toch wel weer grappig natuurlijk!
Na het ochtend programma (Prix st George, Young Riders, Inter A en jonge paarden 4,5 en 6 jaar) was er een korte pauze. Dus even wat eten. Daarna weer bij het inrijden gaan kijken voor de Grand Prix. Ook alle proeven gekeken en ik schrok toch wel een beetje van het niveau hoor! Niemand boven de 68%. Maar toch heb een hele leuke dag gehad! Had niet kunnen bedenken dat ik dit zou meemaken aan de andere kant van de wereld!!
(Eigenlijk vind ik het jammer om morgen weg te gaan, maar vind 3 dagen dressuur kijken hier iets minder leuk dan thuis. En ik moet het weer in de gaten houden voor de Tongariro Crossing...)
Ik ga zeker het NZ team proberen te volgen tot aan Rio. Ben heel benieuwd!
Na afloop ben ik doorgereden naar Wanganui. Daar op de camping een Nederlands gezin ontmoet dus even gezellig gekletst en tips gegeven voor het zuider eiland.
De volgende ochtend hebben we samen ontbeten, erg gezellig! Daarna ieder weer zijn eigen weg, hun naar de boot naar het zuiden en ik een stukje naar het noorden.
Via de Whanganui River Road naar Ohakune gereden. Een stuk van ongeveer 120 km maar wel dik 3 uur slingerend over een smalle weg, maar daar hou ik van!
Ik ben nog een hele wereldreis aan het maken geweest ondertussen, want ik kwam door Athene, Londen en Jeruzalem. Best grappig natuurlijk!
In Ohakune heb ik eerst nog een wandeling gemaakt naar de Waitonga Falls. Alleen bleek die een beetje minder groot als normaal, het was hier al een paar weken erg droog en warm blijkbaar dus weinig waterval over nu.
Maar daar kwam verandering in.....
Na de wandeling ben ik naar een camping gegaan en ik stond nog maar net en het begon te miezeren. Nou die miezer werd een flinke regenbui en ook de hele nacht bleef het spetteren.
Als dat nu maar niet mijn plannen in de war gaat schoppen!
Op zaterdag ben ik eerst naar de I-site gegaan. Even overleggen wat de verwachtingen voor het weer waren. Vrij belangrijk puntje nu namelijk! Wil de Tongariro Crossing graag doen met mooi weer!
Gelukkig zeiden ze daar ook dat ik beter de zondag kon gaan lopen. Dus laatste boodschappen gedaan en gelijk door naar Whakapapa Village. Hier is een prima camping waarvan ook een bus vertrekt naar het startpunt van de wandeling en vanaf het eindpunt weer terug naar de camping. Alleen deze camping is heel snel vol! Dus toen ik om 12:30 uur aankwam, wat toch echt wel vroeg is, had ik nog keuze uit 3 plekken! Net op tijd dus gelukkig!
Camper geparkeerd en gegeten en toen nog een korte wandeling gaan maken. Het weer was nog steeds beetje dubieus, soms wat spetters maar wel warm.
Daarna gegeten en vroeg naar bed, de wekker gaat om 5:45 uur!
Als ik wakker word van mijn wekker denk ik eerst dit klopt niet, het is nog donker buiten.....maar gelijk schiet er door mijn hoofd, maar buiten kijken wat voor weer het is!
Gelukkig is het prachtig helder, dat wordt hopelijk een heerlijke dag!!
Snel wat eten en aankleden. Tas inpakken met de laatste spullen en op naar de bus.
In de bus moet iedereen zijn gegeven noteren op een lijst. Als je namelijk niet in de bus terug zit om uiterlijk 17:30 uur dan gaan ze je zoeken. Niet leuk voor hun, maar wel een fijn idee. Ook krijgt iedereen een kaart mee met telefoonnummers voor nood. Dan krijgen we als laatste nog een waarschuwing mee. Het gaat druk worden op de route en er zijn veel mensen slecht voorbereid, pas op waar je loopt en eet en drink voldoende. En verder geniet van de tocht!
Om 7:30 uur is het dan zo ver, ik sta aan het begin van een lange route dwars over de bergen heen. Heerlijk vooruitzicht!
Al binnen een paar minuten lopen er 2 Nederlanders achter me. Heerlijk looptempo blijk ik weer te hebben, want niet veel later volgen ook nog 2 Engelse en een Fransman. Met dit groepje heb ik de eerste 1,5 uur omhoog gelopen naar de South Crater. Een klim van zo'n 550 meter waar 2 tot 2,5 uur voor staat. Dat ging dus lekker vlot! En dan sta je dus naast Mt Doom uit The Lord Of The Ring!! En dan komt er toch even een twijfel moment.....ga je de berg op ondanks dat het best een beetje gevaarlijk is of loop je door.....
Eerst maar een broodje eten en wat drinken en een paar minuten nadenken....
De andere Nederlanders lopen door.....ik besluit en poging te wagen om wel de berg op te klimmen. Vind ik het niks ga ik weer naar beneden ;-)
Vlak achter mij beginnen ook 3 Engelse heren aan de tocht en we besluiten samen te gaan om op elkaar te letten. Wel een fijn idee!
Het eerste gedeelte is nog makkelijk. Wat rotsen waar je gemakkelijk tussen een overheen kunt klimmen. Dan begint het midden stuk. Dit is ongeveer 35 graden en bestaat uit grote rotsen en een soort grind waardoor het klimmen erg zwaar is. Ook wel bekend als 1 stap omhoog, 2 stappen terug....jammer genoeg vlak voor het laatste stuk naar de top ben ik ook op een verkeerde steen gaan staan. En ben een meter naar beneden geleden, gelukkig kon ik snel stoppen maar wel mijn arm open geschaafd en plekjes op mijn handen (lang leven het leren snowboarden en dus hard je schoenen in de berg schoppen)
Verder even een schrik momentje natuurlijk bij alle mensen om mee heen en bij mezelf ook. Afkloppen en verder klimmen, ik ben er nu toch bijna!
Het laatste stukje naar de top is nog steiler. Maar makkelijker te klimmen gelukkig.
En dan sta je op bijna 2300 meter hoogte met een prachtig uitzicht!!! (klim van ongeveer 600 meter)
Dit was de hele klim zeker waard!!!
Genieten van wat eten en drinken en dan zien we de wolken in ene opkomen. Tijd om naar beneden te gaan dus.
De route naar beneden kan ik het best omschrijven als een soort rennen/glijden/skiën zonder ski's....en je schoenen.....die zitten echt vol met zand en stenen als je beneden bent!
Terug naar beneden gaat iedereen wel een paar keer op zijn kont, haha! Zand overal ondertussen!
Beneden aangekomen eerst de schoenen legen en weer wat eten en drinken.
Ondertussen is het al bijna 12 uur namelijk. Eindelijk eens een tijd die redelijk klopt kwa voorspelling (2,5 tot 3 uur).
Als we naar boven kijken zien we top verdwijnen in de wolken. Hopelijk komt iedereen heelhuids beneden die zich nu nog op de berg bevind!
Dan gaan we onderweg naar Mt Tongariro. Eerst een klein stukje vlak door de krater heen maar dan weer omhoog, pff spieren doen toch best een beetje pijn.
Vanaf de Red Crater heb je prachtig uitzicht ook over de Emerald Lakes. Maar dan moet je weer naar beneden.....voor mij geen probleem, heb ik net geoefend op de andere berg.....maar voor heel veel mensen een behoorlijk groot probleem! Huilende mensen die niet meer willen, mensen die vallen en bloeden daarna.....en het was maar een klein stukje met grind (100 meter). Ben ik blij dat ik nu zo naar beneden kon!
Daarna nog 1 laatste 'klim'/heuvel naar het blauwe meer. Vanaf daar is het alleen nog maar naar beneden (1000 meter). Maar die weg naar beneden duurt wel even, namelijk 2,5 uur! En dan begin je toch wel een beetje je knieën te voelen hoor ;-)
De Engelse heren 'moesten' hun bus halen en gingen bijna rennen naar beneden. Nou dat vinden mijn knieën zeker weten niet fijn, dus ik wandel lekker mijn eigen tempo.
En daar had ik gezelschap van een Nederlandse jongen bij. Heerlijk gekletst over het reizen, hij is net begonnen en blijft ook 3 maanden. En dropjes gegeten onderweg!
Om 15:30 uur precies was ik weer beneden, een prachtige tocht met gelukkig prachtig weer voor mij!
De bus bracht me om 16 uur weer terug naar de camping waar ik heb genoten van een hele lange douche om al het vuil van me af te boenen ;-)
Daarna een flinke bak met yoghurt en fruit en nog even proberen om een filmpje door te sturen naar thuis. Benjamin is al weer 3 jaar geworden vandaag!
En dan lekker slapen, heerlijk!
Groetjes Marije
ik voelde jouw knieen haha...
wel fijn dat je weer eens lekker zomerse temp. hebt geniet ervan !!